Vandaag was het voor Menno de eerste keer dat hij meedeed aan een echte hardloopwedstrijd: de 5 kilometer bij de 20 van Alphen. Daarom liep ik vandaag dus alleen maar als pappa met hem mee en niet voor zo zeer voor mijn eigen prestatie.

Aangezien mijn broer met zijn gezin in Alphen aan den Rijn woont, lopen wij al sinds het begin van mijn hardloopcarrière regelmatig mee met deze opening van het nieuwe hardloopseizoen. Sterker nog, ook ik liep mijn allereerste 5 kilometer bij de 20 van Alphen, vijf jaar geleden om precies te zijn. Vandaag was het aan Menno om zijn debuut daar te maken.

We moesten op tijd vertrekken omdat we onze startnummers nog moesten ophalen in het gemeentehuis. Het was nog even een gedoe omdat net op het moment dat wij richting het gemeentehuis moesten, ook de 1 kilometer Kids Run aan het finishen was. Er was bijna geen doorkomen aan!

Het ophalen zelf ging vlot, je naam noemen en we kregen de enveloppen overhandigd en konden we ons nu echt gaan voorbereiden op de start. Jassen uit, de startnummer vastmaken, veters nog even goed strikken en richting het startvak.

Daar deed een enthousiaste groep dames een poging de wachtende lopers tot enige beweging te motiveren, maar daar slaagden ze niet heel erg in. Achteraf gezien ook niet zo vreemd als je bedankt waar het overgrote deel van de startenden uit bestond. Middelbare scholieren die toch vooral liepen omdat ze van school moesten. Niet de meeste gemotiveerde groep en ook niet de meest prettige groep om mee samen te lopen. Sprinten, stoppen, kletsend stilstaan, en dan weer een stukje rennen, etc, etc.

Maar wij lieten ons er niet door weerhouden. Wij waren wel gemotiveerd en wilden echt een leuke wedstrijd lopen met de goede hoop om toch wel binnen het half uur weer terug te zijn. We liepen vooral een inhaalrace en dat was lekker lopen. De eerste kilometers was het, vooral voor Menno, nog even zoeken naar het juiste tempo. De tweede ronde liepen we nog meer die inhaalrace. Veel scholieren die de eerste 2,5 kilometer zichzelf hadden overschat, liepen we eenvoudig voorbij.

Bij het bord van de laatste 500 meter zei Menno nog dat er, was hem betreft, geen echte eindsprint meer inzat. Maar toen we de bordjes van van de laatste 100 meter gepasseerd waren kwam er uit het niets toch die verwoestende eindsprint. Ik zag hem niet aankomen en had daardoor even geen antwoord. Daardoor eindigde Menno een paar seconden voor mij. En terecht, het was immers zijn eerste race!

Menno liep een tijd van 29:22, een prima prestatie voor de eerste keer. En zo heel veel arbeid was ook weer niet in zijn voorbereiding gaan zitten. Maar vooralsnog heeft hij de smaak te pakken, want hij wil nu toch al kijken wat zijn volgende 5 kilometer gaat worden. Maar dan zal hij het echt zelf willen doen, want pappa gaat dan gewoon weer voor zijn eigen wedstrijd.

Naast het debuut van Menno liepen mijn broer, schoonzus en neef ook mee in Alphen, respectievelijk de 20 en twee keer de 10 kilometer. Mijn broer liep een prima eerste 15 kilometer, maar daarna werd het verval te groot. Mijn schoonzus liep redelijk volgens verwachting iets boven het uur en mijn neef was ruim binnen het uur weer binnen.

Daarna gezellig bij hun thuis nagekletst en gegeten. We konden niet te lang blijven hangen, want morgen moeten we allemaal weer naar school of aan het werk.